කනත්ලේ ප්‍රදේශයට මා පැමිණුනේ ජල සම්පාදන ව්යාපෘතියක සේවය කිරීම සඳහාය. අපගේ නවාතැනේ මමත් සහෝදර ඉංජිනේරුවකුවූ අසංක අයියත් , රවින්ද්‍ර සුපවයිසර් මහතාත් නවාතැන්ගෙන සිටියේය.
මාහට රැකියාව ලැබුණු ආකාරයත් සුවිශේෂී විය. පෙර මාගේ තනතුරේ වැඩ බැලුවේ මගේ උසස් අධ්යාපන ආයතනයේම මට ඉහල කණ්ඩායමේ සහෝදරයෙක්වූ වර්ධික අයියාය . කලක පටන් පිළිකා රෝගයකින් පෙළුණු ඔහු තව දුරටත් රැකියාවේ නිරතවීමට අකමැති වීම නිසාත් . කලකට පෙර එම ව්යාපෘතියේම වෙනත් සමාගමක මා සේවය කර ඇති නිසාත් . මාහට ආරාධනාවක් ලැබුනේ පුරප්පාඩුව සඳහා පැමිණෙන ලෙසයි. එවකට ලෝකයේ ඉදිකිරීම් සමාගම් අතර ප්‍රමුක සමාගමක් වූ එය මා හට දුන්නේ සුවිශේෂී අවස්ථාවකි. එහි ගව්රවය එහි සේවය කල මගේ උසස් අධ්යාපන ආයතනයේ සහෝදරයන් දෙදෙනාට හිමිවිය යුතුය.
රැකිය්යාවෙන් ඉවත්වුවද වර්ධික අයියා සතියක කාලයක් මා සමග සිටිමින් මාහට රැකියාවට හුරුවීම සඳහා උදව් කරන ලද්දේය. ඉන් පසුව පවා අවශ්‍ය ඕනෑම අවස්තාවක මාහට පැහැදිලි කිරීමක් කිරීමට ඔහු පසුබට වුයේ නැත.
රැකියාවෙන් ඉවත්වූ ඔහු තමන්ගේ අස්ථාවර ජීවිතය පිලිබඳ දැඩි අවබෝදයකින් කටයුතු කල අතර, තමා අවට සිටි පවුලේ නැදැ හිතවතුනට ඔහු පිලිබඳ ශෝක නොවීමට අවශ්‍ය දැනුම බුදු දහම ආශ්‍රයෙන් ලබාදුන්නේය. තමා සතු සියපු දේපල පවා සහෝදරයන්ට පවරාදී මවගේ ඉදිරි ජිවිතයට අවශ්‍ය මුදල් පවා වෙනකොට තබා ඉතිරි වූ මුදලින් රට වටා සංචාරය කිරීමටත් , දාන මාන පිං කම් සිදු කිරීමත් සිදුකළේය. මාවිසින් ශ්‍රී දළදා වහන්සේ අසලටම ගොස් වැඳ ගැනීමට අවස්තාව උදාකර දීම, ඔහු මියෙන තුරු ස්තුති පුර්වකව කතාකළේය . ඔහු තුල තිබු ජිවිත අවබෝදයත් , අධිෂ්ඨාන ශීලි ක්‍රියාකාරිත්වයත්, සැලසුම් සහගත ජීවිතයත් මාහට ඔහුකෙරේ විශාල ගව්රයක් ඇති කිරීමට සමත්විය.
වසරකට මදක් වැඩි කාලයකට පසු ඔහු මෙලොවින් සමුගත්තේ සුවිශේෂී මතක සටහන් රැසක් අපහට ඉතිරි කරමින්ය,
ඔහු වෙනුවෙන් යම්කිසි සුවිශේෂී දෙයක් කල යුතු බව මාහට තදින් දැනී තිබිණි . ඒ සඳහා හොද අවස්තාවක් ඇති බව අප නවාතැන අසල පිහිටි පන්සලට පොහෝ දිනයක ගිය අවස්ථාවේදී මට දැක ගතහකිවිය. වර්ධික අයියා සිටි අවධියේද සෑම පොහොදිනකම මෙම පන්සලට ගොස් ආගමික වතාවත් සිදුකිරීමට
පුරුදුව සිටි බැවින් එය වඩාත් ගැලපෙන්නක් විය.
වැව ආසන්නයේ කඳු ගැටයක් මත පිහිටි එය කුඩා ප්‍රමාණයේ භාවනා මධ්‍යස්ථානයක් වූ එය, ලොකු ස්වාමින් වහන්සේ සමග කුඩා සාමනේරයන් වහන්සේලා පිරිසක් වැඩ සිටියහ .
කිලිටි වූ මකුණු දැල් බැදී තිබු විහාර ගෙය පිළිසකර කර දීම ඊට ගැලපෙන ක්‍රියාවක් බව මට සිත්විය. මගේ අදහස අසංක අයියාටත් රවින්ද්‍රටත් දැනුම් දීමෙන් පසු ඔවුන්ද එක හෙලාම එකඟවිය. පසු දිනක පන්සලට ගොස් ලොකු ස්වාමින්වහන්සේ මුණ ගැසුණු අපි පන්සලේ කිසියම් අලුත් වැඩියාවකට අපහට උදව් කිරීමට හැකි බවත් අපගේ චේතනාවත් උන්වහන්සේට දැනුම්දුන්නේ අපගේ අදහසට වඩා එහි වෙනයම් ප්‍රමුක වැඩක් ඇතිනම් කරදීමේ අටියෙනි. උන් වහන්සේ එක හෙලාම කියා සිටියේ අප කුමන ආකාරයේ උපකාරයක් කරත් එය පින්කමක් බැවින් කරන දෙය උන්වහන්සේ තීරණය කිරීමට අවශ්‍ය නොවන බවය. පන්සලට එන දායකයන්ගේ පොකට් එක ගසා කෑමට සැදී පැහැදී සිටිනා ස්වාමින්වහන්සේලා කොතෙකුත් දැක ඇති අප, උන්වහන්සේගේ පළමු වචනයෙන්ම පහන් සංවේගයක් ඇතිකරගත්තේය.
විහාර ගෙයට ගොස් අවශ්‍ය කරන අමුද්‍රව්‍ය පිලිබඳ දල දැනීමක් ලබා ගත් අප සියලු වියදම් තිදෙනා අතරේ සමසමව බෙදාගැනීමට තීරණය කරගතිමු.
අවශ්‍ය මුලික අමුද්‍රව්‍ය මිලදී ගත අපට ඊළඟ අභියෝගය වුයේ වැඩකිරීම සඳහා පිරිස සොයාගැනීමයි. අප යටතේම සේවය කල අසල ජිවත් වූ කිහිප දෙනෙකුගෙන්ම විමසුවත් ඔවුන් ඉල්ලු මුදල සමග අමුද්‍රව්‍ය වියදම අපහට දරාගත නොහැකි මට්ටමක් විය.
. අපගේ රවින්ද්‍ර කියා සිටියේ " කවුරුත් ඕන නෑ මහත්තයා අපි කරමු වැඩේ " කියාය. අලුත් ජවයක් ලද අපි සවස සේවය නිමවීමෙන් පසු එතැන් පටන් මධ්‍යම රාත්‍රිය පසුවනතුරු දිනපතා පන්සලට ගොස් වැඩ කළෙමු. හිතවත් බොහෝදෙනෙක් අපට සහාය වීමට විටින් විට පැමිණි අතර. අප සමග සිටි රෆීක් ව්‍යාපෘති කළමනා කාර තුමා හැකි පමණ සේවකයකයනුත් අවශ්‍ය උපකරණත් නොමසුරුව ලබදෙනලදී. විහාරස්ථානයේ විදුලි පරිපත අලුත් වැඩියාවට සේනක මහතා විසින් බාර ගත්තේය. නොබෝ දිනකින් යෙදී තිබු පොහොය දිනට පෙර පිළිසකර කටයුතු අවසන් කරදීම අපගේ අරමුණ විය. දින පතාම ලොකු ස්වාමින් වහන්සේත් අප සමගම වැඩ රාත්‍රී වැඩ අවසන් වනතුරු අප හට සංග්‍රහ කරමින් වැඩ සිටීම අපගේ වෙහස දුරුකරන්නක් විය. ඒ අතරතුර පවා කිසියම් ධර්ම කරුණක් අපට විස්තර කරමින් සිටියේය
බලාපොරොත්තු වූ පරිදි පොහොය දිනට පෙර වැඩ අවසන් වූ අතර, පොහොය දිනයට සහභාගී වීම පිණිස අප විසින් වර්ධික අයියාගේ පවුලේ අයටද ආරාධනා කළෙමු. ලොකු ස්වාමින්වහන්සේ අපගේ ක්‍රියාව අගයකොට සුවිශේෂී අනුසාසනාවක් කලේය.
No comments:
Post a Comment