මොටර් බයිසිකල් කතා 2 - YAMAHA CHAPPY

YB 50 පාවිචිචි කරලා තාත්තත් ඇති වුනාම ඒක  විකුනලා ගෙනාව යමහා චැපියක්. ඒක ඒ කාලේ ජනප්‍රිය හොන්ඩා චැලිය වගේම තමයි. බයිසිකලේ පොඩි නිසා හරි හුරු බුහුටියි, අනිත් එක රිකන්ඩිෂන් එකක් නිසා ටිකක් අලුත් අපිට ඉතින් තල්ලු කරන්න ඕන නැති නිසා නිවන් දැක්ක වගේ.  තාත්තා කතරගමත් ගියා එකෙන් අම්මත් එක්ක. මාත් මුලින්ම  බයිසිකල් පදින්න පුරුදු වුනේ  එකෙන්  තමයි. ඒ දවස් වල තාත්තා වැඩකරේ කොළඹ නිසා බයිසිකලෙන් තමයි ආවේ ගියේ.

කොළඹ රස්සාව නැති වුනාට  පස්සේ තාත්තා බයිසිකලෙන් කීප සැරයක්ම ඇක්සිඩන්ට් වුනා. ටික කාලයක් එකෙන් තාත්තා බයිසිකල් පදින එක නතර කරලා තිබුනා .බයිසිකලේ විකුනුවෙත් නැහැ. ගෙදර නවත්තලා තිබුනේ අපි කාටවත් පදින්න දුන්නෙත් නෑ හැබැයි, බයිසිකලේ ගෙදර ගෘහ භාණ්ඩයක් වෙලා තිබුණා සෑහෙන්න කාලයක්.


අපේ ලොකු මස්සිනා ගෙදර ආපු  වෙලාවක මේක ආයෙත්  දුවිලි ගසල එලියට අරගත්තා. කිසිම සර්විස් එකක් නැතුව පෙට්‍රල් දාපු ගමන් ස්ටාර්ට් උනා. මම බයිසිකල් පදින්න පුරුදු වුනෙත් ඒ වෙලාවේ. අවුරුදු ගානක් නිකම් තිබුන නිසා  ලයිෂන් ඉන්සුවරන්ස් මුකුත් තිබුනේ නෑ. අපි ඔය පොඩි පොඩි ගමන් වලට පාවිච්චි කරා ගෙදර තියාගන. පොලිසියට කීප සැරයක් අහු උනත් ඒ කාලේ ට්‍රැෆික් වලට පොලිසියෙන් එච්චර එලෙව්වේ නැති නිසා දඩයක් නම් කෑවේ  නැහැ. 

අලුතෙන් හෙල්මට් එකක් ගන්න විදියක් තිබුනේ නැති නිසා අපේ ලොකු මස්සිනාගේ  ෆුල් ෆේස් හෙල්මට් එකක් තමයි මං පාවිච්චි කරේ චැපිය  පදින්න . ඒක දැම්මම මං  නිකන් ඔලු බක්කෙක් වගේ . කාලයක් නිකන් තිබුන නිසාත් අපි කවදාවත් සර්විස් කරෙත් නැති නිසා බයිසිකලේ ටික ටික ලෙඩ දෙන්න ගත්තා . ගමනක් ගියොත් අනිවාර්යෙන් මොකක් හරි අවුලක් නැතුව එන්න බැරි වුනා. අපේ පොඩි මස්සිනා එයාගේ මාමගේ ගැරේජ් එකට හදන්න අරන් ගිය ගියාමයි යේ අපේ ගෙදරට ආවේ නෑ ඒ බයිසිකලේ.


(චායා රූප  අන්තර්ජාලයෙනි )